Po śmierci papieża Leona XIII (dzięki polskiemu kardynałowi Janowi Puzynie) papieżem w siódmej turze został wybrany w dniu 4 sierpnia 1903 roku kardynał i patriarcha Wenecji, Giuseppe Sarto, który przybrał imię Piusa X.

Giuseppe Sarto przyszedł na świat 2 czerwca 1835 roku jako syn małorolnego chłopa w prowincji weneckiej. Dzieciństwo miał bardzo trudne ze względu na panującą biedę. Pan powołał go do kapłaństwa i szczęśliwie doprowadził do przyjęcia święceń. Po okresie pełnienia funkcji wikarego i proboszcza, został w 1884 biskupem Mantui, a w1893 patriarchą Wenecji i kardynałem. Oddał się całkowicie posłudze Pasterza w dziele reformy diecezji.

W momencie objęcia Stolicy Piotrowej, jego dewizą stały się słowa„Wszystko odnowić w Chrystusie”. Reformy kościelne rozpoczął od muzyki, potem przyszła kolej na odnowienie życia eucharystycznego, dlatego zalecił częstą i wczesną codzienną Komunię świętą. Odnośnie wielkiej miłości Piusa X do Chrystusa Eucharystycznego krążą liczne opowieści, m.in. i taka, że będąc małym chłopcem bardzo pragnął przyjąć Pana Jezusa pod postacią Chleba, niestety w tamtym czasie pierwsze pełne uczestniczenie we Mszy świętej dokonywało się w wieku młodzieńczym. Podobno proboszcz małego Giuseppe, zażartował, próbując pocieszyć malca, że wprawdzie on ksiądz nic nie może uczynić, by zmienić obowiązujące zasady, ale jeżeli on, mały Sarto, zostanie księdzem a potem papieżem, to będzie mógł postanowić inaczej. Podobno chłopiec wtedy odparł: "Więc zostanę papieżem".

Reformy Piusa X dotyczyły także: reorganizacji trybunału kościelnego, Kurii Rzymskiej, studiów nad Pismem Świętym, katechizmu. Na ostatnie dni pontyfikatu padł cień grożącej wybuchem pierwszej wojny światowej: 2 sierpnia 1914 wezwał Papież narody do pokoju i do modlitwy za pokój. "Chętnie oddałbym swe życie, gdybym przez to mógł okupić pokój Europy"- pisał Papież.

Pius X zmarł w nocy z 19 na 20 sierpnia 1914 roku. W 1954 roku został kanonizowany przez Piusa XII; dniem jego pamięci jest 21 sierpnia.